Amerika Birleşik Devletleri’nin pek çok yerinde ve hatta Güney Amerika’da, sokaklarda garip bir mesaj taşıyan plaketler ortaya çıkıyor. Taşıdıkları mesaj ise oldukça garip: “2001 filmindeki Toynbee fikri Jüpiter gezegeninde ölüleri diriltiyor” veya birbirleriyle bağımsız kelime grupları olarak varsayılırlarsa “Toynbee Fikri/2001 Filmi/Ölü diriltme/Jupiter Gezegeni.”
Bu döşemelerin ya da plaketlerin tam olarak nereden geldiği, kimin oluşturduğu ve mesajlarının ne anlama geldiği net değil ancak gizemi çözmeye çalışan pek çok kişi bulunuyor.
Bu tuhaf plakalar Toynbee Döşemeleri olarak adlandırılıyor ve aslında gezegenimizin sokaklarında görülmeye başlandıklarına dair ilk raporlar 1980’lere kadar uzanıyor. Yaygın olarak bir tür gerilla sokak sanatı olarak kabul ediliyorlar.
Ancak özellikle bu son serinin en tuhaf özelliği, taşıdıkları mesajın neredeyse anlaşılmaz olması. “2001 filmindeki Toynbee fikrinin Jüpiter gezegeninde ölüleri diriltmesi” en yaygın olanı olsa da, bazıları Stanley Kubrick’e de gönderme yapıyor ve bu da döşemelerin 2001: A Space Odyssey (2001: Bir Uzay Destanı) filmine gönderme yaptıklarını düşündürüyor.
Toynbee Döşemeleri, ABD’de iki düzineden fazla eyalette ve taklitçiler tarafından yerleştirildikleri düşünülen Güney Amerika’daki birçok şehirde ortaya çıktı. Döşemelerin yerleştirildikleri bazı yerler, işlek bir kavşaktaki yaya geçidinin ortası gibi muhtemelen tehlikeli konumları da içeriyor. Ancak, bu döşemelerin caddelerin ortasına yerleştirilmesi, geçen otomobillerden de faydalanan ilginç bir yaklaşım kullanıyor.
Toynbee Döşemeleri nasıl yapılıyor?
Resurrect Dead: The Mystery Of The Toynbee Tiles belgeselinin yapımcılarının söylediğine göre, öncelikle bu mesaj esnek bir muşamba parçası üzerine oyuluyor: “Bir sandviçin içini kaplayan ekmek gibi döşeme muşambasını kaplamak için iki parça katranlı kağıt kullanılıyor. Muşamba aynı zamanda Elmer yapıştırıcısı ve asfalt çatlak dolgusu ile de kaplanmıştır. Karışımın tamamı daha sonra katranlı kağıtla gizlenerek bir kavşağın asfaltına serilir. Döşeme asfaltı çok az sıvılaştıran güneşin ısısıyla zemine ‘pişerek’ birleşiyor. Otomobil ve yaya trafiğinden kaynaklanan basınç, döşemenin zemine daha fazla nüfuz etmesini sağlıyor. Katranlı kağıdın üst tabakası kalktığında, döşeme zemine derin bir şekilde gömülmüş oluyor ve caddeyi tamamen yeniden kaplamadan kaldırmak imkansız hale geliyor.”