Voltran ve diğer çizgi filmlerin de etkisiyle, mecha'lar bizim neslin bir nevi çocukluk arkadaşları aslında, malumunuz. Haliyle, Titanfall'un ilk oyunu zamanı için inanılmaz bir boyut ile (55GB) piyasaya çıkıp AKK'yi tek başında mideye indirdiğinde bile hiç gıkımızı çıkartmamış, oyunun başında geçirdiğimiz onlarca saatin ardından bile neyin eksik olduğunu tam olarak kavrayamamıştık.
Sonra fark ettik ki, Titanfall başında geçirilen onlarca saatin ardından biz farkına bile varmadan bizler için "mech" oyunu olmaktan çıkmış, BF2142 gibi melez bir nişancı oyununa dönüşmüştü. Oyunda evet tek kişilik bir hikaye modu yoktu ama Mecha'lar ve Pilot'ların hikayesi üzerinde de pek durulmadığından olsa gerek, oyundan uzaklaştıktan sonra aklımızda fazla bir şey kalmadı. Şimdi şu noktadan yola çıkıp serinin ikinci oyununun çıkışını Battlefield 1 adlı zaman katilinden bir hafta sonraya programlamak ciddi bir strateji hatasıymış gibi gözükebilir elbette, bana göre gerçekten de öyle. Peki, vadettiği onca yenilik ve tek kişilik hikaye modu eklentisinin ardından, Titanfall 2 ne kadar iyi?
Şaşırtacak kadar iyi!
Hemen söyleyeyim, oyunun tek kişilik hikaye modunu gerçekten çok beğendim ve açıkçası Gamescom'da ilk Titanfall'dan farksız gözüken multiplayer'ını denedikten sonra oyundan beklentim o kadar düşüktü ki, gördüklerim karşısında sık sık "vay!" demekten kendimi alamadım. Evet arkadaşlar, oyun olmuş. Öncelikle, Half-Life 2'den tanıdığımız Source Engine'in yeni versiyonu ile geliştirilen grafikler muhteşem gözüküyor ve oyun da son derece optimize. Teknik servis sayfalarımızdaki "orta seviye" gücünde bir bilgisayar ile oyunu eksiksiz deneyim etmeniz mümkün. Hikaye, alelade bir piyade iken bazı olaylar sonucunda kendisini bir Titan pilotu olarak bulan Jack Cooper'ın üzerinden gidiyor. Jack'in de içinde bulunduğu Frontier milisleri, yaratıklarla mücadele etmek için gönderildikleri gezegende tatsız bir sürpriz ile karşılaşırlar ve BT-7274 adında, nice savaş görmüş, Vanguard sınıfı bir Titan da Jack'in birlikten eski bir arkadaşı olan pilotunu kaybettikten sonra, hep bir Titan pilotu olmak isteyen Jack ile "bağlanır".
Hikaye gerçekten ince elenip sık dokunmuş
Öncelikle belirtelim, tek kişilik hikaye kesinlikle "online haritalar üzerine kurulmuş zorlama bir deneme" değil, gerçekten de ince elenip sık dokunmuş, hikaye anlamında çok kuvvetli olmasa da üzerinde zaman harcanmış ve aslında çizgisel olmasına rağmen bunu hissettirmeyen bir yapıya sahip. Aynı zamanda Titanfall'u daha önce oynamamış oyuncular için de muhteşem bir başlangıç noktası zira oyunun çoğu FPS'ye göre karmaşık mekaniklerine de alışmanızı sağlıyor. Ayrıca multiplayer'da kullanabileceğiniz altı farklı loadout'u da bu hikayeyi oynarken açabiliyorsunuz. Oyunun tek kişilik modunda sevgili Titan'ınız BT ile sohbet edebiliyor ve onun eski pilotu ile ilişkisi üzerine konuşabiliyorsunuz. Bu belki hikayeye bir şey katmıyor ancak ilk oyunun eksik olduğu o "akılda kalıcı" tarafı güçlendirdiği kesin. Ayrıca kaskınız sayesinde bulunduğunuz bölgeyi analiz edebiliyorsunuz ve bir "ghost" size hangi rotayı takip etmeniz gerektiği hakkında yol gösteriyor.
Ne kadar farklı?
Oyunda piyade tarafının kullandığı silahlar birbirine benzese de detayda büyük farklılıklara sahip, ayrıca hepsinin isminin yanında bir iki kelime ile güçlü olduğu yönler yazıyor. Bu da oyunun multiplayer tarafına çok zaman ayırmayacak oyuncular için fena olmamış. Bilindiği gibi Titanfall'un ilk oyunu neredeyse Mirror's Edge seviyesinde akrobasi içeriyordu ve Titanfall 2 de bu mekanik üzerine kurulmuş durumda. Oyunda pilotunuz öyle hareketler yapıyor ki bazı noktalarda Just Cause serisindeki dostumuz Rico'ya selam çakmak geçebilir aklınızdan. Diğer taraftan artık duvarda "koşuyor" hissini daha fazla yaşıyorsunuz, bu eylem biraz daha yavaşlamış ve eski oyundaki "duvarda kayma" hissi neredeyse yok olmuş. Ayrıca yeni hareketler de var, mesela artık koşarken eğilme tuşuna basarsanız yerde kayabiliyorsunuz. Bu hareketin Warface'te ne kadar fark yarattığını hatırlıyorsunuz değil mi? O yüzden tek kişilik modda sıkça kullanmaya ve alışmaya çalışın derim. Ayrıca ilk görevlerde fark edeceksiniz ki, gezegenin yerli Minion halkı ile baş düşmanımız IMC arasında da süregelen bir savaş var. Bazen her şeyi oluruna bırakıp birbirlerini yok etmelerini izlemek isteyebilirsiniz bile.
Tek kişilik modu toparlayalım, öncelikle oyun hayli kolay ve her zaman alıştığınız zorluk seviyesinin üstüne çıkmanızı öneririm keyif almak için. Yapay zeka hiç fena sayılmaz, görseller muhteşem ve 5-6 saatlik gayet keyifli bir hikaye sizleri bekliyor. BT de gayet konuşkan, yerine göre komik bir yol arkadaşı.
Peki ya Multiplayer yönü nasıl?
Oyunun multiplayer'ı ilk oyuna fena halde benzediğinden uzun uzun anlatmayacağım. Bilmeniz gereken, muhtemelen en fazla zaman geçirdiğiniz mod olan Attrition yerine duruyor. Bu modda bilindiği gibi herkes bir arada, yani piyade, titan'lar ve yapay zeka yönetimindeki minion'lar aynı haritada birbiriyle savaşıyor. Pilot vs. Pilot modu ise tahmin edebileceğiniz gibi piyadeler dışındaki elementlerin olmadığı, tüfek tüfeğe savaştığınız bir mod. Diğer klasik modların yanında bir de Skirmish modu var ki aslında deneyim edebildiğim kadarıyla Attrition modundan tek farkı minion'ların olmaması.
Ayrıca rank sistemi de elden geçirilmiş ve bu da "takım yüzünden kaybettim" diye sinirleri bozulan oyuncular için kurtarıcı olmuş zira yeni sistemde kişisel başarılarınız sizin seviyenizi belirlemekte eskisine göre çok daha etkili. Ayrıca Networks denilen bir özellik sayesinde de müfrezeler kurabiliyor ve arkadaşlarınızla beraber savaşabiliyorsunuz.
Değerlendirme & Bilgi
Neticede Titanfall 2 benim açımdan hoş bir sürpriz oldu. Battlefield 1 varken oyunun multiplayer tarafında çok vakit geçireceğimi sanmasam da gerek zaten oturmuş mekanikleri daha da ileriye götürmesi gerekse keyifli ama kısa tek kişilik hikayesi ile Titanfall 2 kesinlikle edinilmesi gereken bir oyun.
PUAN 90
Yapım Respawn Enteratinment
Dağıtım EA
Tür FPS
Platform PC, PS4, Xbox One
Bilgi titanfall.com/en_us/
İletişim Aral