Bilim insanları tarih boyunca birçok harika işe imza attılar. Hastalıklar tedavi edildi, Mars'ta bir helikopter uçuruldu... Ama bazen, çok acayip araştırmalara da şahit oluyoruz. Bunlardan biri de, ayaklarının üzerine nasıl düştüklerini keşfetmek için gözleri görmeyen veya olmayan kedileri incelemek...
Bilim insanları gözsüz kediler üzerinde araştırmalarını yapmadan önce de kedilerin düşerken kendilerini düzeltebildiklerini biliyorduk. Ayrıca bu mekanizmanın muhtemelen hem görmeleriyle hem de onlara denge hissi veren kulaklarındaki vestibüler sistemle ilgili olduğu da biliniyordu. Hatta bilim insanları, yetişkin bir kedinin gözlerini bağlayarak havaya atarsanız, kendini belirli bir dereceye kadar düzeltebileceğini, ancak gözleri bağlı kedilerin yerden ne kadar uzakta olduklarını bilmedikleri için biraz daha beceriksizce iniş yaptıklarını da ortaya çıkartmıştı.
Kısacası, temelde bunun her iki sistemle de ilgili olduğunu biliyorduk, her biri kendi rolünü oynuyordu. Ancak bu, bazı bilim insanları için yeterince tatmin edici olmamış gibi görünüyor.
Fransa'daki bilim insanları, kedilerin inanılmaz kendini düzeltme özelliğinde görmenin ne kadar rol oynadığını bilmek istediler ve bunu yapmanın en iyi yolunun doğuştan kör olan kedileri incelemek olduğuna karar verdiler. "Enükle edilmiş" (göz kürelerinin çıkarılması için bilimsel bir terim) olan altı yavru kedi ve kontrol olarak diğer kedileri aldılar. Sonraki 50 gün boyunca, kedileri her gün dört kez havada tutup sırt üstü bir şekilde bırakmaya başladılar.
Bunun yanı sıra, havada kalma süresinin kendilerini düzeltme yeteneklerini etkileyip etkilemediğini görmek için yavru kedileri havaya fırlattılar.
İlk 25 gün boyunca, yavru kediler kör olsun ya da olmasın, bu beceriyi henüz geliştirmedikleri için kendilerini düzeltemediler. Ancak bu 25 günün ardından görebilen kediler, kör olanlara göre farklarını göstermeye başladılar. Bu sırada, göz küreleri olmayan kediler sırtları üzerine düşmeye devam etti.
Zaman geçtikçe, kör kediler görevlerinde daha iyi hale geldi. Kedilerin iniş sırasında kendilerini düzelttiklerini, ancak inişi tutturmakta zorlandıkları bulundu. Bu da kedilerin kendilerini düzeltme mekanizmasının büyük ölçüde denge hisleriyle ilgili olduğunu, ancak inişin son bölümünde görmenin bir rol oynadığını ortaya çıkarttı.
Kısacası siz de kedilerin nasıl hep dört ayak üstüne düştüğünü merak ediyorsanız, artık bir cevabınız var. Bu olay çok büyük oranda kedilerin denge hissi ile alakalı. Görme yetisi ise, sanıldığı kadar önemli değil, sadece küçük bir role sahip.