Bilim insanlarına göre, karıncalar başka bir yuvadan gelen bireylerle karşılaşmalarını hatırlıyor ve yuvanın her üyesine buna göre davranıyor. Bu, küçük beyinleri göz önüne alındığında dikkate değer bir kapasite. Üstelik bu küçük canlılar doğada insanların dışında uzun süreli savaşlar yapan birkaç türden biri.
Karıncalar kendi yuvalarındaki üyeleri koku yoluyla tanıyor ve onlara diğer yuvalardakilerden farklı davranıyor. Genellikle komşu yuvaların bireyleriyle de yiyecek için savaşa gireriyorlar. Tüm savaşlarda olduğu gibi, bunun da her iki taraf için bir bedeli var ve iki taraf da ağır kayıplar verebiliyor.
Ancak istisnalar da var. Ateş karıncalarının küresel olarak bu kadar istilacı olmasının nedenlerinden biri, komşu yuvalardaki karıncalara saldırmamaları. Yani savaşmak için enerji harcamak yerine, yayılmak için çalışmayı tercih ediyorlar.
Daha önce yapılan araştırmalar, karıncaların uzaktaki yuvalara kıyasla yakındaki yuvalardakilere karşı daha saldırgan olduğunu göstermişti. Yani karıncalar, uzaklardaki tanımadıkları yuvaların karıncalarını tehdit olarak görmüyor ancak daha önce savaştıkları yakın yuvalardaki bireyleri düşman olarak akıllarına kazıyorlar ve bu düşmanlığı unutmuyorlar. Fırsat bulunca da saldırıyorlar.
Deneyin sonuçları
University of Freiburg'dan Dr Volker Nehring önderliğindeki ekip, bazılarını kendi yuvalarının üyeleriyle, bazılarını da iki rakip yuvadan birinin temsilcileriyle yan yana getirerek bir siyah bahçe karıncasıyla deney yaptılar. Bu karşılaşmalar kısa sürdü ancak beş gün boyunca her gün tekrarlandı ve ısırma, asit püskürtme veya yuva arkadaşları olmayanlara yönelik bir tehdit olarak çenelerini açma gibi saldırganlık eylemleri bu süre içinde arttı.
Karıncaların üç alt grubunun da daha sonra iki rakip yuvadan biri olan A yuvasındaki karıncalarla karşılaşması sağlandı. A yuvasındaki karıncalarla daha önce deneyimi olan karıncaların bu noktada saldırganlık gösterme olasılığı, yalnızca yuva arkadaşlarıyla tanışmış olanlara veya B yuvasındaki karıncalarla karşılaşmış olanlara göre daha yüksekti. B yuvasındaki karıncalarla karşılaşmalarla tetiklenmek, yalnızca karıncanın ev kolonisinin üyeleriyle karşılaşmaktan daha fazla saldırganlığa yol açmadı.
Başka bir koloniden bir karıncayla karşılaşmak saldırganlığı tetiklemek için yeterli değildi. Yabancı yuvalardan gelen karıncalar daha az dövüşebilir hale getirildiğinde, test karıncaları daha önce karşılaşmadıkları kolonilerin üyelerine göre, tam donanımlı olanlar da dahil olmak üzere, o yuvanın üyelerine karşı daha az saldırgandı.