Antik çağlardan beri var olduğuna inanılan Yeni Zelanda'nın tarih öncesi Takahe kuşları, koruma açısından bir başarı öyküsü haline geldi. 1898'de neslinin tükendiği ilan edilen kuşlar sürpriz bir şekilde yeniden görülmeye başlanmış ve koruma altına alınmıştı. Ve bu kuşların sayısı, Yeni Zelanda'nın Güney Adası'ndaki Whakatipu Waimāori Vadisi'nde yakın zamanda 18 Takahe kuşunun daha serbest bırakılmasıyla artmaya başladı.
Avrupalı yerleşimciler tarafından kedilerin, gelinciklerin ve sıçanların bölgeye getirilmesinden sonra Yeni Zelanda'daki Takahe kuşlarının sayısı büyük ölçüde azaldı. Ancak 1948'de, Takahe'nin neslinin tükendiğinin ilan edilmesinden tam 50 yıl sonra, çevreciler küçük bir kuş popülasyonu keşfettiler. Bu popülasyon kullanılarak nüfusu yeniden artırma çabaları başladı.
Başlangıçta araştırmacılar ve korumacılar Takahe yumurtalarını toplamaya ve dikkatli bir şekilde kuluçkaya yatırmaya odaklandılar. Bu, yumurtaları yırtıcı hayvanlardan korumak amacıyla yapıldı ve yumurtadan çıktıklarında, Takahe kuşlarının sahip olduğu benzersiz kırmızı gagalara benzeyen çorap kuklaları giyen görevliler tarafından çok dikkatli bir şekilde beslendi ve bakıldı.
Bu adımlar Yeni Zelanda'daki Takahe kuşlarının popülasyonunun artmasına yardımcı olmada çok önemli bir rol oynadı. Günümüzde kuşların nüfusu neredeyse 500'e ulaştı ve koruma uzmanları halen bölgede bulunan kuş sayısını artırmak için çalışıyor. Ayrıca, gelincikler ve yabani kediler için kurulan tuzaklar da dahil olmak üzere bölgedeki yırtıcı hayvanları azaltmak için proaktif adımlar attılar.
Korumacılar, bölgedeki Takahe nüfusunun artması ve korunması için avcı nüfusunun kontrol edilmesinin çok önemli olduğunu vurguluyor. Korumacılar, Ekim ayında 7 ve önümüzdeki yılın başlarında 10 kuşu daha serbest bırakmayı planlıyor.
Dişli kuş dinozorlar kaybolurken, dişsiz kuşlar nasıl günümüze kadar geldi?HaberlerBu çabanın ne kadar başarılı olacağı büyük ölçüde korumacıların dikkatli ve özenli kalmasına bağlı. Bir zamanlar nesli tükenmiş olan bu türe yönelik on yıllardır süren özverili çalışmalar, koruma çabalarının ne kadar başarılı olabileceğini göstermesi açısından da oldukça önemli.