Bilim kurgu filmlerinden ve zaman yolculuğu hikayelerinden hoşlananlar mutlaka ARQ (2016), Edge of Tomorrow (2014), Groundhog Day (1993), Run Lola Run (1998) ya da Hurok(2016) ve benzeri filmleri izlemiş ya da en azından duymuşlardır. Tümü aynı günü tekrar eden bir zaman döngüsüne sıkışmış insanları konu alır. 12 Minutes incelemesine geçmeden önce bu filmler içinden ARQ filminden özellikle bahsetmek istiyoruz. Çünkü yapımcıların ARQ'dan ilham almış olma olasılığı bir hayli yüksek :) Filmde bir anda kız arkadaşı Hanna'nın yanında uyanan Renton, sonrasında silahlı üç kişi tarafından yakalanıp, bir sandalyeye bağlanıp ve tehdit ediliyor. Bağlandığı sandalyeden kendini kurtarıp kaçmaya çalışırken de yakalanıp öldürülüyor. Ancak Renton, ölmek yerine yeniden sevgilisi Hanna'nın yanında uyandığı sabaha geri dönüyor. Üstelik yaşadığı her şeyi hatırlıyor ve birazdan yeniden silahlı üç adamın odasına gireceğini de artık biliyor. Kısa bir süre önce piyasaya sürülen 12 Minutes oyununu daha önceden duyduysanız ya da tanıtım filmini seyrettiyseniz ne dediğimizi anlayacaksınız. Duymamış olanlar için ise hemen anlatmaya başlayalım. 12 Minutes, gerçekten benzeri pek olmayan yaratıcı oyunlardan biri. Sabit tepe kamerasına sahip ve uzun bir süredir örneğine pek rastlamadığımız point&click bir macera türünde. Sürekli ölüp başa döndüğümüz için de hibrit bir rogue-like macera oyunu olarak da tanımlasak sanırım yanlış olmaz.
Öldürmeyen 12 dakika güçlendirir :P
12 minutes, oyun mekaniklerini de öğrendiğimiz, kısa bir eve dönüş bölümü ile başlıyor. Sonrasında ise uzunca bir süre oyun alanımız; yatak odası, banyo, dolap ve salon ile sınırlı. İlk başta çok fazla yapabileceğiniz bir şey yok. Etrafı gezip alanı tanımak ve dedektifin kapıya gelmesini beklemeniz gerekiyor. Dedektif, geldiğinde eşimizi babasını öldürmek ile suçluyor. Bu noktada vereceğiniz herhangi bir tepki ya ölmemizle ya da bayılmamızla son buluyor. Sonrasında eve ilk döndüğümüz dakikaya geri dönüyoruz. İlk oynanış için olması gereken de zaten bu ve bundan kaçış yok. Farklı bir şey yapıp kurtulurum diye de düşünmeyin. Hikaye her ölüşünüz ile yavaş yavaş açılacak şekilde tasarlanmış ve bir sonraki döngüde önceki yaptığınız hatayı tekrarlamamaya çalışıyorsunuz.
Yapacak şey az ama ne yapacağını bulmak zor
Mesele şu ki, umutsuzca bir çıkış yolu ararken sadece birkaç dakikanız olan bir zaman döngüsü içindesiniz. Çok geçmeden basit önlemlerin işe yaramayacağını keşfediyorsunuz. Kapı kilitlemek ya da bir yere saklanmak sizi korumuyor. Daha fazlasını söyleyip elbette eğlenceyi bozmayacağız. Bir zaman döngüsünde sıkışıp kalmak, teknik olarak sınırsız zamanınız varmış gibi hissettirse de dedektifin yolda olduğunu bildiğiniz, asansörün sesini ve kapıya doğru geldiğini duyduğunuzda işler karışmaya başlıyor. 12 Minutes'ın minimalist görünümü, dairedeki mobilyalarının seyrekliği ve az sayıdaki karakterle birlikte az sayıda oda, bir şekilde baskıyı daha da artırıyor. Özellikle kapının dışında ayak sesleri duyduğunuzda ve hala ne yapacağınıza dair hiçbir fikriniz olmasa da zamanınızın dolmak üzere olduğunu bildiğinizde...
Tekrar oyunun geninde var ama sonlara doğru daraltabiliyor!
Diğer taraftan kafanızda bir fikir uyandığında bir sonraki döngüde onu denemek için bir an önce ölmeyi beklediğiniz de oluyor. Bu döngülerin her birinde, yeni bir diyalog seçeneği açıldığında ya da öğrendiğiniz yeni bir gerçeğin nasıl farklı hissettirdiği de hoş bir şekilde şaşırtıcı. Öte yandan, takılıp kaldığınızda ve bir ipucu elde etmenin hiçbir yolu olmadığında aynı döngüyü tekrar tekrar yaşamak zorunda kalmak hoş değil. Ama bu rogue-like'ın doğasında var öyle değil mi? :) Elbette oyunun sonuna doğru, oyunun biraz kendini tekrarladığını da belirtmeden geçemeyelim. Her seferinde küçük bir değişikliği denemek için aynı döngünün tamamını birden çok kez beklemek sinir bozucu olabiliyor.
Dedektifin sesi bir yerden tanıdık geldi mi?
12 Minutes'de baskıdan kaçmanın bir yolu yok. Daireyi terk edemiyorsunuz, ekranı karıştıran bir HUD yok ve nesnelerle yalnızca onları seçerek veya diğer nesnelerle birleştirmek için sürükleyerek etkileşime girebiliyorsunuz. Oyuna odaklanabilmeniz için gereksiz tüm unsurları ortadan kaldırılmış. Daha az sayıda karakterin olması da dramaya eklenerek oyunun lehine çalışıyor. Tüm cevapların yakınlarda bir yerde saklı olduğu biliyorsunuz. Sanki bir tür kaçış odasında gibi hissediyorsunuz. Xbox Series S üzerinde denediğimiz Twelve Minutes'daki dikkat çekici bir başka nokta ise oyuncu kadrosu! Daisy Ridley, James McAvoy ve Willem Dafoe'nun seslendirdiği diyaloglar hakkında yazmadan geçmek olmaz. Tek kelime ile mükemmeller. Twelve Minutes'daki diyaloglar, önceki her döngüden keşfedilenleri yansıtmak için harika bir şekilde genişliyor. Twelve Minutes'ın oyuncu kadrosunun becerileri oyunun ilerleyen zamanlarına kadar hiç sırıtmıyor.
Sonuç
Oyun döngüsünün ana mekaniği olayların tekrarlanması üzerine kurulu. Dolayısıyla bunu eksi olarak belirtmek çok doğru olmaz. Ama özellikle oyunun sonuna doğru biraz sinir bozucu olduğu da gerçek. Diğer taraftan bu karışık hikayedeki gizemler çözüldükçe iyi hissettiriyor ve bu dezavantajı bir miktar unutturuyor. Oyun bitirdikten çok sonra da sizi düşündürmeye devam ediyor. Daha önce incelediğimiz Last Stop'un da geliştiricisi olan Annapurna Interactive farklı oyunlar yapmayı seven bir firma. Üstelik oyunlarına Türkçe dil desteği eklemeyi de unutmuyorlar. 12 Minutes, farklı bir tarz denendiği için evet belki mükemmel değil ama kesinlikle oynanmayı hak ediyor. Üstelik Xbox Game Pass üzerinden de ücretsiz ulaşabileceğiniz için kaybedeceğiniz bir şey yok. Hele ki birbirinin kopyası oyunlardan sıkılanlara ilaç gibi gelecektir.
75
Yapımcı Annapurna Interactive
Dağıtımcı Annapurna Interactive
Platform Xbox One, Xbox Series S/X, PC
Tür Macera, Rogue-like
Web https://twelveminutesgame.com/