Ukrayna'da hayatlar değişmeden önce çekilen 10 fotoğraf

Rusya Devlet Başkanı Putin, geçen yıl 24 Şubat'ta sabahın erken saatlerinde televizyondan "Ukrayna'da özel askeri operasyon" başlattıklarını duyurdu. Böylece Rusya'nın Ukrayna'ya karşı savaşı başladı. 24 Şubat 2022'de başlayan Rusya-Ukrayna savaşıyla birlikte Ukrayna'da hayat bir anda değişti. BBC'nin haberinde 10 Ukraynalı, ülkeleri sonsuza dek değişmeden önce cep telefonlarıyla çektikleri son fotoğrafları paylaştı ve o zamandan beri yaşadıklarını anlatıyor...1 GÜN SONRA RUSYA SALDIRISI BAŞLADI Bu görüntü, 23 Şubat 2022'de yürüyüş yaparken çekildi. O gün hava güzeldi ama ters bir şeylerin olabileceğine dair içimde bir his vardı. Fotoğrafı hava güzel olduğu için ve iyi göründüğüm için çektim. Ukrayna'nın doğusundaki Kramatorsk'ın eteklerinde kırsal bir bölgede. En sevdiğim yer. Rusya'nın işgalinden sonraki ilk haftalarda evde kaldım ama 7 Nisan'da batıya Vinnytsia'ya ve ardından Kiev'e taşındık. Resme bakınca sanki başka bir hayattanmış gibi geliyor. Angelina Chaban, 2422 Şubat'ta evde çalışıyordum, kedim yanımda, telefonlara cevap veriyor, hayatın tadını çıkarıyordum. Fotoğrafı kedim çok sevimli göründüğü için çektim. Adı, kamyon anlamına gelen Fura'dır. Ablam onu yavruyken otoyolun kenarından kurtardı. O zamanlar bir şeylerin olacağını öne süren bazı haberler vardı ve insanlar bunun hakkında konuşuyordu. Ancak bir tırmanma olursa bunun sivil nüfusu etkilemeyeceğinden umutluydum. 25'inde Kiev'den ayrılmaya karar verdik. Kediyi yanımıza aldık ve kuzeybatı Ukrayna'ya taşındık. Yazın döndük. Anna, 32Kızım Marta bu mumu anaokulunda yaptı ve 22 Şubat'ta eve getirdi. Çocukların yaratıcı olduklarını ve bir şeyler yaptıkları için mutlu olduğumu hatırlıyorum. Neler olacağını bilmiyordum. Kızım Mart'ta yedi yaşına girecek ama geçen yıl 24 Şubat'tan beri anaokuluna gitmedi. Eşim izin vermiyor. Başlangıçta, bir savaş çıkarsa ailemle benim ayrılmam gerekeceğinden gerçekten endişelendim. Ama biz hala buradayız. Ihor Bezrukyi, 51Sıradan bir gündü ve işten sonra akşam yemeği için arkadaşımın yerine uğramaya karar verdim. Tam olarak ne hissettiğimi hatırlamıyorum ama şakalar yaptığımızı biliyorum. Bir Rus işgali olasılığı hakkında konuştuk ama sonra hep birlikte "Olmaz" der gibiydik. İstiladan birkaç gün sonra, o akşam beraber olduğum iki adamla tanıştım. Hepimiz ordunun Odesa'nın merkezine barikatlar kurmasına yardım ediyorduk. Kum torbalarını taşıyan düzinelerce kişi... Şimdi fotoğrafa baktığımda, eskiden olduğum kişiye özlem duyuyorum. Valeria Dubrovska, 28Bir arkadaşım doğum günümde Lviv'de beni ziyarete gelmişti ve bu, bir süredir geçirdiğim ilk uzun hafta sonuydu. Şehir turu yaptık ve Sts Olha ve Elizabeth Kilisesi'nden yeni açılan panoramik bir manzara görmeye gittik. O gün oradaki son ziyaretçiler bizdik, bu yüzden ayrılırken kapıyı kapatmamızı istediler. O günlerde saf bir mutluluk hissettim. Arkadaşlarımdan ve işimden memnundum. Ama havada bir şeyler de vardı, kaçınılmaz bir şeyin yaklaşmakta olduğu ve her şeyin değişeceği hissi. Şu sıralar dışarıdan baktığımız seyir noktası kapandı. Hala Lviv'deyim ama telefonumla nadiren fotoğraf çekiyorum. Şimdi olanları belgelemek için kamera fotoğrafları çekiyorum. Sofia Doroshenko, 30İlk çocuğum Yaroslav'ın bu fotoğrafını 19 Şubat'ta Dnipro'daki evimizde çektim. O zamanlar sadece altı aylıktı. Köpeğim de fotoğrafta, oğlumun büyük bir arkadaşı. 24 Şubat'ta evimizden ayrıldık. Ailemi daha güvenli bir yere götürmek için üç gün boyunca Ukrayna'nın batısına gittim. Dnipro'daki evimiz hala orada ama içinde kimse yaşamıyor. Arkadaşlardan temizlemelerini istemek zorunda kaldım çünkü ayrıldığımızda buzdolabında hala yiyecek vardı. Eskiden bir seyahat acentem vardı ama şimdi turizm tamamen öldü. Şimdi, gönüllü olarak sınırdan Ukrayna'nın orta kısmına kadar ordu için araba getiriyorum. Ben her zaman sürüyorum, sürüyorum, sürüyorum. Çocuklar hayatınlarının bu döneminde çok hızlı büyürler. Bazen 10 gün uzaktayım ve geri döndüğümde onun yeni bir şey öğrendiğini görüyorum. Ievgen Pereverziev, 40Kharkiv'deki yerel bir futbol turnuvasının yarı finalini kaybettikten sonra takım fotoğrafı çektirdik. O maçta takımımızın tek golünü ben attım. Kaybetsek de mutluyduk çünkü iyi oynadık. O zamanlar bir savaşın çıkacağına inanmamıştım. Takımımla bir turnuva daha oynamak istiyorum. Borys Shelahurov, 28"Paris seni seviyorum" kahve fincanının bu fotoğrafını 22 Şubat 2022'de direksiyon dersinden sonra çekmiştim. Üzerinde çalıştığım bir fotoğraf projesinin parçasıydı. Bucha'da yaşıyorduk ve işgalden sonraki ilk iki haftayı binamıza yakın bir anaokulunun bodrumunda geçirdik. O iki haftada 10 kilo verdim. 10 Mart'ta 22 km (14 mil) yürüyerek Rus işgalinden yürüyerek kurtulduk. İlk Ukrayna kontrol noktasına ulaştığımızda neredeyse ağlayacaktım. Savaşa rağmen hala fotoğraf projemi yapmaya çalışıyorum. Ehliyet sınavımı hala geçemedim. Oleksandr Popenko, 29Lviv Ulusal Sanat Galerisi, Potocki Sarayı'nda çalışıyorum. Şehirdeki herkes savaş ihtimalinden bahsediyordu. Ayın 24'ünden birkaç gün önce, tabii ki ne olacağını bilmeden, arkadaşımdan süslemelerle bir fotoğrafımı çekmesini istedim. Hâlâ müzede çalışıyorum ama artık her şey farklı. 100 yıl geçmiş gibi, çok şey yaşadık. Andrii Rybka, 43Bu resim, Kiev'deki Ulusal Sanat Müzesi'nde yeni bir kitabın tanıtımı sırasında çekildi. Büyükler konuşurken benim çocuklarım ve arkadaşımın çocukları oyun oynamak için oturdular. 6 Mart'ta çocuklarımla birlikte Macaristan sınırına gittim, arabayı orada bıraktım ve yaya olarak yoluma devam ettim. Bu fotoğrafta çocukların ne kadar tasasız olduklarını ve kısa bir süre sonra nasıl bu kadar rahatsız edici bir yolculuk yapmak zorunda kaldıklarını düşünüyorum - anneleri ağlarken nereye gittiklerini bilmeden uzun süre araba kullanmak. Zhenya Molyar, 41