Yarbay William Rankin: Bir bulutun içinde 40 dakika sıkışıp kalan adamın inanılmaz hikayesi

Bulutların üzerinde yürümek eğlenceli bir fikir gibi gözükse de, böyle bir denemenin sonucunda hızla aşağı düşeceğinizi ve bu süreçte biraz da ıslanacağınızı rahatlıkla söyleyebiliriz. Ama bir kümülonimbus bulutunun içinden düşecek olursanız, durum daha da dramatik hale gelecektir.

Kümülonimbus bulutları belki de en tehlikeli bulutlar olabilir. Çalkantılı bulut katmanlarının yükselen sütunlarıyla karakterize edilen bu tehditkar su buharı oluşumları, gök gürültüsü, şimşek ve dolu ürettiği bilinen tek oluşumlardır ve kesinlikle bu role uygun bir görüntüye sahipler. Çoğu bulut 2.000 metreye bile ulaşmazken, kümülonimbus bulutları 20.000 metreye kadar çıkarak devasa bir örs şekli oluşturabilir.

Yarbay William Rankin, bir fırtına bulutunun içinden düşen ve hikayesini anlatacak kadar yaşayan iki kişiden biri olarak biliniyor. Onun hikayesi, bir bulutun içinde sıkışıp kaldığınızda neler olduğunun dikkate değer ama ürkütücü bir örneği olarak gösterilebilir.

Bir bulutun içinde sıkışıp kalmak...

Yarbay William Rankin ve yardımcı pilotu Herbert Nolan, 26 Temmuz 1959’da F-8 Crusader jeti ile Güney Carolina’ya doğru uçuruyorlardı. Önlerinde büyük fırtına bulutlarının olduğunun farkındaydılar ve bu nedenle önlem alarak bulutların zirvesinin üzerinde biraz mesafe bırakarak yaklaşık 14.300 metreye kadar tırmandılar.

Ancak fırtınanın üzerindeyken, Rankin’in motoru aniden açıklanamayan bir arıza yaşadı ve durdu. Basınçlı giysisi olmayan Rankin, -50°C sıcaklıklara ve nefes alamayacak kadar az oksijen içeren havaya atılmaya pek hevesli değildi, ancak saati akşam 6’yı gösterirken, başka bir seçeneği olmadığını fark etti. 14.300 metrede fırlatma kolunu çekti, bu sırada eldivenini kaybetti ve korkutucu dış koşullara karşı kendini hazırladı.

Korunaklı kapsülünün basıncını aniden kaybederek yerini dış basınca bırakıp karnı şişmeye başlayınca, hemen gözlerinden ve kulaklarından kan akmaya başladı. Fırlatma sırasında eldivenini kaybetmişti ve dışarıdaki soğuk karşısında eli donmaya başladı, bu da hayatını tehdit eden sorunlar listesine yalnızca bir yenisini ekledi.

Rankin artık sadece acil durum oksijeni ve bir fırtınanın ortasında kullanılmak için tasarlanmamış bir paraşütle bir kümülonimbus bulutuna giriyordu. Rankin, ölümle sonuçlanabileceğini çok iyi bildiğinden dolayı henüz paraşüt ipini çekmemişti. Yaklaşık 3.048 metre irtifaya ulaştığında paraşütü otomatik olarak serbest bırakan bir barometre yerleştirdi ve boğulmadan veya donmadan önce fırtınadan çıkacağını umdu.

Paraşüt işleri zorlaştırıyor

Rankin, kendisine bir asır gibi gelen bir süre boyunca bulutların içinde kaldı ve böylesi aşırı hava koşullarını oluşturan şiddetli yükselen hava akımları tarafından savruldu. Bilim insanları, bu şiddetli fırtına bulutlarının iç işleyişi hakkında çok az şey biliyorlar, ancak dolu taneleri ve şimşekler hayatını sona erdirmekle tehdit ederken, yükselen sıcak hava onu sağa sola savuracak kadar güçlüydü.

Kısa süre sonra paraşütü açıldı ve Rankin’in 3.048 metrede olduğuna inanmasına neden oldu, ancak bu tahmini doğru değildi. İçinde bulunduğu durum basınç barometresini tetiklemişti ve yukarı hava akımı paraşütüne takılırken Rankin doğrudan yükselmesine sebep oluyordu. Buz parçalarından kaçarken ve hava boğulabileceği kadar suyla dolu olduğu için nefesini tutarken, yukarı hava akımları sebebiyle tekrar tekrar yükseldi ve alçaldı.

Neyse ki, fırtına sonunda onu serbest bıraktı ve bir ağaca çarpana kadar aşağı doğru sürüklendi ve dallardan düşerken kafasını ağacın gövdesine çarptı. Saatine baktı ve saatin 18:40 olduğunu fark etti, başka bir deyişle yaklaşık 40 dakikadır bulutun içindeydi. Rankin yakınlarda yardım bulmayı başardı ve donma, dekompresyon yaralanmaları ve diğer küçük yaralanmalar nedeniyle hastaneye ulaşırken, göreceli olarak yara almadan kurtulmuştu.

Rankin, neredeyse 50 yıl sonra, 2009’da 88 yaşında hayatını kaybetti. Kazadan sonra hizmete döndü ve “The Man Who Rode The Thunder” kitabını yazdı.